سلام نتوانستم در کانالها و صفحات اجتماعی پیام تسلیت برای شهدای خدمت بنویسم، حقیقتا برای من سخت بود وهست. نمیدانم چی باید گفت! به مدیریتش باور داشتم حقیقتا، نه اینکه بی ایراد بوده. یک مسئول هر کاری کند وظیفه اش است و هنر مسئول انجام هر کاری برای نتیجه دادن و برآورده کردن خواسته هاست که در او دیدم و فراتر از دیگران بود. اهل بازی و ادا در آوردن هم نبود جلوی همه ما خود خودش بود.
نمیفهمم چرا؟ حکمت برخی رخداد ها رو تنها خدا می‌داند باید به حکمت خدا باور داشته باشیم حتی اگر عمدی در این رویداد بوده باشد. رئیس جمهور لحظه ای ناامید نبود در شرایطی که همه شکایت داشتند و ناامید بودند. اگر و تنها اگر همین یک مورد رو از او بیاد داشته باشیم من میگم رئیسی هیچ‌گاه نه تنها در یادها بلکه در اعمال مردم ایران زنده است.
هنوز هم نمیشه باور کرد این واقعه را
چند وقت پیش کلیپی از شیخ احمد یاسین دیدم که میگفت در قرآن گفته شده است سرنوشت ملت ها هر ۴۰ سال تغییر میکند. ۴۰ سال اول انقلاب، شهدای دولت ما هدف ثبات کشور پس از انقلاب و تغییر وضعیت داشتند ولی اکنون شهدای دولت ما هدف تغییر موقعیت بین المللی و به ویژه درباره مساله فلسطین وقدس را دارند.
به فرموده حضرت آقا اکنون ما در پیچ بزرگ تاریخی قرار گرفتیم. تصمیم ملت ما بر منطقه اثر مستقیم می گذارد. دقیقا سیاستی که رئیسی داشت، تحکیم روابط منطقه ای. افکار ما باید بزرگ و اهداف ما بالاتر باشد.
برای شما مثالی میزنم: سر کلاس درس اگر برای ۱۵ تلاش کنید ممکن هست ۱۵ بگیرید ولی اگر برای ۲۰ تلاش کنید ۱۵ هم رد میکنید و شاید ۲۰ هم بگیرید. اگر در انتخاب های خودمان موقعیت ایران در منطقه را در نظر بگیریم مطمئن هستم، موقعیت ما در درون کشور بهتر خواهد شد.
خسته نباشید آیت الله دکتر ابراهیم رئیسی و دکتر امیر عبدالهیان. سپاس برای همه آنچه که تلاش کردید.
#ایران_قوی
پی نوشت: خواستم در کانال بنویسم ولی تصمیم گرفتم در سایت منتشر کنم.
